تشخیص امضاء فارسی با استفاده از شبکه های عصبی مصنوعی

امنیت بیومتریک روشی کامپیوتری شده است که هویت یک شخص را بر اساس بدن یا مشخصه های فیزیکی آن فرد تأیید می کند. گونه های مختلفی از امنیت بیومتریک وجود دارد که شامل اثر انگشت، تشخیص عنبیه چشم، تشخیص صدا، تشخیص ضربان قلب و تأیید امضاء می باشد. از جمله مزیتهای تأیید امضاء در مقابل سایر روشهای بیومتریک کاربرد وسیع آن در بسیاری از زمینههای تجاری معمول نظیر تجارت الکترونیک که شامل معاملات بانکی اینترنتی و پرداخت الکترونیکی، کنترل دسترسی و غیره میباشد، است. لذا پردازش اتوماتیک امضای انسان امروزه به یکی از نیازهای سیستمهای امنیتی تبدیل شده است. در این پایان‎نامه، یک سیستم تشخیص و تأیید امضاء فارسی با استفاده از شبکههای عصبی مصنوعی پیشنهاد شده است. به منظور بررسی نتایج حاصل، از یک پایگاه داده معتبر فارسی که شامل 200 امضاء همراه با پیش پردازشهای مورد نیاز میباشد، استفاده شده است. شبکه عصبی مورد استفاده در این پایاننامه، شبکه عصبی پیشرو با انتشار معکوس میباشد. در این راستا نویسنده میکوشد که خطای حاصل از روش ارائه شده را کاهش دهد. در انتها، مقایسه‎ای میان جدیدترین تکنیکهای ارائه شده در این زمینه و روش پیشنهادی در این تحقیق، صورت گرفته است.